Acta Scientiarum Polonorum

Jednymi z narzędzi służących do prognozowania czasu realizacji przedsięwzięcia budowlanego są metody
symulacyjne. W celu ich przeprowadzenia należy czasowi trwania każdej roboty budowlanej przyporządkować
rozkład prawdopodobieństwa. Wadą takiego postępowania jest to, że rozkłady są przyjmowane w sposób
bardzo subiektywny. Co więcej, kształt poszczególnych rozkładów nie pokazuje, na podstawie jakich
przesłanek został ustalony. Jest to dość problematyczne, ponieważ oczywiste jest to, że na roboty budowlane
oddziałują czynniki ryzyka, których wpływu po kształcie rozkładu prawdopodobieństwa ich czasu trwania
nie widać. Co więcej, każdy czynnik ma takie parametry, jak: częstość występowania, wpływ na przebieg
danej roboty budowlanej oraz wpływ na pozostałe czynniki ryzyka. W celu uwzględnienia oddziaływania
czynników ryzyka na kształt rozkładu prawdopodobieństwa czasu trwania robót budowlanych możliwe jest
zastosowanie wnioskowania rozmytego, które pozwala uzyskać wspomniany rozkład uzależniony od parametrów
poszczególnych czynników ryzyka dla konkretnych robót. Będzie on w postaci dyskretnej. Chcąc
uzyskać możliwie dobry wynik symulacji, należy na podstawie rozkładu dyskretnego uzyskać rozkład ciągły.
W niniejszej publikacji opisano oraz wskazano wady i zalety estymacji punktowej, estymacji przedziałowej
oraz estymacji nieparametrycznej, które służą do rozwiązania postawionego problemu.