Acta Scientiarum Polonorum

Zadaniem podkładów kolejowych jest przejęcie zmiennych i różnorodnych obciążeń: pionowych, poprzecznych
i podłużnych oraz przeniesienie ich na podsypkę, a dalej na podtorze i podłoże gruntowe. Dodatkowo
pozwalają one na utrzymywanie stałej odległości między tokami szynowymi. Grubość warstwy podsypki
pod podkładem powinna wynosić od 16 do 35 cm w zależności od standardu konstrukcyjnego toru i powinna
być zagęszczona pod podkładem w strefach podparcia.
W wyniku eksploatacji następuje zanieczyszczenie podsypki, rozkruszanie jej ziaren pod wpływem cyklicznych
obciążeń dynamicznych, a tym samym następuje niekorzystne osiadanie podkładów. Prowadzi to
w konsekwencji do niespełnienia warunku dotyczącego grubości podsypki i powoduje powstawanie zjawisk:
nierówności podłużnych toków szynowych i wichrowatości toru. Zjawiska te mają negatywny wpływ na
komfort i bezpieczeństwo jazdy, a w przypadkach skrajnych prowadzą do wykolejenia się pociągu.
Wspomniane już wielkości: grubość podsypki pod podkładem, stopień jej zanieczyszczenia i zagęszczenia
oraz osiadanie podkładów są wielkościami trudno mierzalnymi, a więc nieostrymi, rozmytymi. W związku
z tym do ich określenia i wykorzystania zostaną zastosowane zbiory rozmyte i funkcje przynależności.
W dziedzinie zbiorów rozmytych analizowane będą stany zaobserwowanych i ocenionych zjawisk przyczynowo-
skutkowych, ich wpływ na niezawodność całej konstrukcji ze szczególnym uwzględnieniem zastosowania
stworzonej koncepcji do prognozowania podbić toru w celu polepszenia współpracy nawierzchni
kolejowej z podłożem gruntowym dla zwiększenia bezpieczeństwa (Dembicki, 1997), (Wiłun, 2005).